به نام خدایی که کفشدوزکهای خال خالی.

بافنده چون نیستم وهمواره در تعقیبموخانه ام در معرض هجوم بادهاست

از انجا که نمی توانم حتی تکه کاغذی را صاحب باشم

یادگاری هایم را بر درخت زیتون خانه ام خواهم کرد

اندیشه های تلخم را خواهم کند

عشقم را خواهم کند

حسرتم را

اشاره های خورشید راخواهم کند

وزمزمه ی ماه را

وانچه را که چکوکی را فرا می خواند

بر سر چاهی که عاشقانش همه رفته اند

برای انکه به یادگار بماند

به خاطره همه چیز و همه کس

همچنان بر درخت

زیتون 

خانه ام خواهم کند